Mist lijkt als vanzelfsprekend bij Zuid-Limburg te horen. Dit jaar toonden de heuvels bij Beutenaken zich in de voorjaarsvakantie op hun zachtst. Met uitzicht op mistige heuvelcontouren hardlopen, wat een start van een weekendje weg!
Wandelen in de bergen is op voor liefhebbers uitgestippelde routes al pittig genoeg. En soms beland je zomaar op een nog veel zwaarder alternatief omhoog.
In de zomer wandelen en hardlopen tussen de twee- en drieduizend meter hoogte levert tegenwoordig geen sneeuw meer op. Maar wat een top dag op de grens van Italië en Zwitserland!
Het plan luidde ‘Omhoog van San Carlo over asfalt naar Bannio en daarna door de bossen weer terug naar San Carlo’. Het bleek een groter avontuur dan ingeschat.
De vlierbes staat in bloei en dat is goed nieuws voor mensen die weten dat je heel lekkere dingen kunt maken van vlierbesbloesem. Mijn lief weet er in ieder geval wel raad mee.
De Oeverlanden zijn een geliefde uitwaaiplek voor veel Meppelers, en hun huisdieren. Alle seizoenen fijn, maar in de late lente op zijn mooist. Zullen we dat tot in lengte van dagen zo houden, dames en heren lokale politici? Dank!
De weersvoorspelling in de meivakantie blijkt belabberd, dus wordt de geplande kampeersessie omgetoverd in een weekendje Zuid-Limburg in een huisje. Het weer valt ter plekke reuze mee, en dat dit deel van Nederland prachtig is, wisten we al.
Op de valreep van het weekend regende het al waarschuwingen over de harde wind. We hoorden het aan en pikten Tamas op van zijn stage, vertelden de navigatie dat we naar de Rotterdamse Hoek wilden en genoten van de storm.
Een boom, in alle rust wachtend op de lente. Lage temperaturen laten hem koud. Onverschillig voor passanten, maar zich heel bewust van de seizoenen. Klaar om te ontwaken. Wanneer de tijd rijp is.
Vrijdag, de laatste dag van een weekje Luxemburg. De natuur speelde de hoofdrol, de drukke en grootstedelijke stad Luxemburg uitgezonderd. Dichterbij ligt het verrassend levendige stadje Echternach.
Op de valreep van de avond hadden we gisteren met z’n viertjes zin om de ruïne van Beaufort te bekijken. In de glorietijd moet het een indrukwekkend kasteel zijn geweest. Deze bijna-avond levert het vooral net-niet-plaatjes op.
Solo kruipt een mountainbike omhoog over een stuk kasseienweg waar geen einde aan lijkt te komen. De weg naar verlossing loopt steil omhoog. Zo steil dat een rukje aan het stuur het voorwiel de lucht in tilt.
run2function vindt instagram fijn!