Herstellen van een zweepslag is lastig. Niet eens vanwege het hardlopen met de rem erop, maar veel meer vanwege de onzekerheid over de mate waarin de kuit belastbaar is. Niet wetend op welke signalen ik moet letten, maakt hardlopen verre van ontspannen.
Mijn rechterkuit was al wekenlang gespannen en twee nachten werden zelfs wreed verstoord door heftige kramp. Minder kilometers maken en geen explosieve trainingen afwerken bleken helaas onvoldoende om een zweepslag te voorkomen.
De Eifel is toch dat mooie stukje Duitsland waar gele koolzaadakkers, donkere bossen en frisgroene weides als een lappendeken over de zachtjes afgeronde heuvels zijn gedrapeerd? Klopt, maar de Eifel heeft ook mooie geheimen.
Dit weekend aangemeld voor mijn vierde marathon. In verheug me nu al op het bedenken van trainingen die bijdragen aan een mooie eindtijd in Eindhoven. Een schema ga ik niet volgen, dat levert me net iets te vaak stress op.
Vooraf hadden we meer zin in het lopen van de Woldberg Trail onder een lekker lentezonnetje, maar de weerinstituten voorspelden unaniem een dag met winterse buien. Dat zonnetje kregen we onderweg alsnog, afgewisseld met sneeuw, hagel en een ijzige wind.
Als je vanaf eind oktober bezig bent met een trainingsopbouw naar een wedstrijd van 60 kilometer en je moet het met de startlijn in zicht opgeven, lijk je helemaal voor niets bezig te zijn geweest. Maar je kunt het ook anders zien.
Bijna 29 kilometer hardgelopen vanuit Zwolle langs het Zwarte Water en het Meppeler Diep naar Möppelt. Als een 'blije hardloopbaby' genoten van het prachtige weer en het landschap dat ik doorsneed: helemaal verliefd op het Hollandse landschap.
Het officiële doel van de lange duurloop van vandaag was een conditietest in voorbereiding op de 60 van Texel. Die werd met succes afgerond, maar hardlopen in korte broek onder een strakblauwe lucht gaf toch echt de meeste voldoening.
In de Asselronde (net) vóór twee jongere hardlopers eindigen, is natuurlijk te gek. Maar het ware verhaal van deze Midwinter Marathon is de kick van de wedstrijd in een wedstrijd die je er samen met je loopmaatjes op weg naar de finish van maakt.
Bij ieder nieuw paar schoenen wist ik tot nu toe wel een reden te bedenken om het afgedankte stel te bewaren. Veel nut blijken die niet te hebben gehad. Het werd daarom tijd om de hardloopschoenen een laatste rustplaats te gunnen.
Zelden zo’n plotselinge overgang gezien van stad naar platteland als vandaag in Zwolle. Bijna letterlijk van het ene op het andere moment worden bebouwing, drukke wegen en lawaai ingeruild voor een prachtig wit, Hollands landschap.
Januari, heel voorzichtig beginnen de dagen te lengen, maar de lente is nog heel ver weg. Sterker nog, er is een koufront op komst. De gedachten gaan verlangend terug naar een lange, zomerse monstertocht op een racefiets in juli vorig jaar.