Golvende bergen
Kunnen bergen golven? Op tweeduizend meter hoogte in de Pyreneeën zie ik het augustus vorig jaar voor me.
Met de voeten in het ijskoude water van Etang d’en Beys veranderen de steile kliffen die het meertje gevangenhouden in wilde golftoppen, opgestuwd door een tropische storm met apocalyptische ambities. Waar ik ook kijk, zie ik ongenaakbare golven, hun schuimloze koppen dreigend krom omlaag gebogen, klaar om naar beneden te storten, een duizenden jaren durende granieten surplace.
De enige uitweg ligt achter me, omlaag, en biedt geen redding. De ban is gebroken, het licht is gezien, de bergen ogen hier lieflijker, want groen, maar ze golven nog steeds. Langzaam daal ik af door deze manifestatie van krachten waar ik geen krachteloze woorden voor wil bedenken, en voel ik me klein noch groots. Mijn lijf, moe en bezweet, glimlacht en weet: hier ben ik thuis.
