Zacht en warm cadeautje
Deze avond vroeger dan normaal de wandelschoenen aangetrokken. De eerste herfstmaand trakteert me verrassend op zachte en warme avondkleuren.
Het is begin oktober en het wordt steeds sneller vroeger donker. Zo niet vandaag, het eten ligt opvallend snel in de maag, de afwas blijkt minimaal en het lijf heeft energie over voor een wandeling. Als ik richting de sportvelden loop, blijkt het nog best wel licht te zijn, bijzonder voor een avondwandeling deze tijd van het jaar.
In mijn hoofd klinken wat etherische elektronische klanken, de hersenen produceren de mijmering dat laatste restjes licht in twee seizoenen een soort gespiegelde emoties oproepen. In de lente kan ik oprecht blij zijn wanneer ik ’s avonds in de verte een bescheiden streepje laatste licht van de dag zie. Ja, het lichte deel van het jaar komt er weer aan! In de herfst zorgt een vergelijkbare gekleurde streep ook voor blijdschap, maar dan vooral als verrassing, in het besef dat de donkere helft van het jaar toch echt is aangebroken.
Als de donderdagavondwandeling vordert, tekent de horizon zich af tegen een veelkleurige hemel. Ik geniet en zoek een perspectief om dit zachte en warme cadeautje recht te doen. Dat bleek zowaar nog voorhanden ook. Perfect!
