Mijn naam is Nadra - Elle van Rijn

‘Mijn naam is Nadra’ wordt gebracht als een strijd tussen het christelijke Westen en het islamitische Oosten. Meer nog dan dit feit is het boek een pijnlijk verslag van een vrouw die probeert haar leven vorm te geven op een plek waar ze niet wil zijn.

Bertha Hertogh heeft de eerste jaren van haar jeugd op Java een relatief rustig leven. Ze is een kind van een Nederlandse KNIL-militair en een Maleisische moeder, dat vooral veel veiligheid en warmte voelt in het bijzijn van haar oma Nor Louise. Wanneer haar vader gevangen wordt genomen door de Japanners, kan haar moeder niet langer voor haar zorgen. Ze wordt ondergebracht bij de Maleisische Amina, die haar adopteert en grootbrengt met islamitische gebruiken, inclusief een nieuwe naam: Nadra.

Acht jaar later is Nadra haar ouders niet vergeten, maar is ze zo diepgeworteld in de familie en het leven van haar nieuwe moeder Amina dat ze zich geen ander bestaan kan voorstellen dan in dit deel van de wereld. Precies dat gevoel spat uiteen als ze wordt herkend door een Engelse diplomaat en haar biologische ouders haar kort daarna opeisen. Er volgt een juridische strijd, plus een botsing van katholieke en islamitische sentimenten. De afloop is frustrerend voor de islamitische wereld, die een kind van hen gekaapt ziet worden door het Westen, en diep, diep tragisch voor Nadra en Amina.

De tweede helft van het boek is het trieste verhaal van een meisje dat probeert een bestaan op te bouwen als vrouw in een omgeving waar ze helemaal niet wil zijn. Is het verwonderlijk dat haar verdere leven een opeenstapeling van ellende is? Keuzes die gezien haar verleden verklaarbaar zijn, maar te vaak verkeerd uitpakken? Een verhaal van niet echt lekker functionerende families? Nee natuurlijk, maar het maakt wel duidelijk dat deze vertelling vooral de geschiedenis is van een meisje dat zo beschadigd is geraakt dat ze pas aan het eind van haar leven iets van rust vindt.

De geschiedenis van Nadra / Bertha is een aangrijpend verhaal, er waren zelfs plannen om het te verfilmen. Die film is er niet gekomen. Jammer, want dat zou een perfecte gelegenheid zijn om de overige karakters in het verhaal wat meer uit te diepen. ‘Mijn naam is Nadra’ is honderd procent geschreven vanuit het perspectief van het meisje. Niets mis mee, het is immers in de eerste plaats haar trieste geschiedenis, maar het maakt ook nieuwsgierig naar de andere personen in het leven van Nadra. Wat waren hun gedachten, gevoelens en motivaties in deze geschiedenis? Het zou ‘Mijn naam Nadra’ nog meer diepgang geven.