Mistige heuvelcontouren in Zuid-Limburg
Mist lijkt als vanzelfsprekend bij Zuid-Limburg te horen. Dit jaar toonden de heuvels bij Beutenaken zich in de voorjaarsvakantie op hun zachtst. Met uitzicht op mistige heuvelcontouren hardlopen, wat een start van een weekendje weg!
De planning voor vandaag is een tochtje op de mountainbike met onze mannen. Het gisteravond door mij aangekondigde scenario ontvouwt zich vanochtend met bekende precisie: het lijf is ver voor de anderen klaarwakker. Het vervolg van het ritueel verloopt eveneens langs platgetreden paden: koffiezetten, minimaal ontbijtje naar binnen werken, de contouren van een route bedenken, hardloopschoenen aan en gaan.
Het heeft gevroren vannacht, de vijver in de tuin van ons vakantieverblijf ligt dicht en de grond langs de Gulp is ook hard. Fijn, want gisteren kleefde de löss op weg naar de top van de heuvel fanatiek onder onze schoenen. De klompen vruchtbare grond onder de zolen blijven mij nu bespaard. Het loopt een stuk fijner. Met korte dribbelpasjes werk ik me langzaam omhoog, de heuvels in en het uitzicht op mistige landschappen tegemoet. Ik verheug me er nu al op.
Na een paar kilometer klimmen en dwalen over paden verlaat ik het Grote Bos. Rechts van me liggen de akkers. Nu nog kaal, maar al wel voorbereid op de gewassen die er over enkele maanden tot wasdom moeten komen. De scène links voldoet helemaal aan de verwachtingen. Heuvels liggen als licht gekromde bogen op elkaar gestapeld, hun grenzen door de mist met zachte tinten getekend. De hardloopbenen vallen stil, de sporter verandert in fotograaf die heen en weer drentelt om een foto te maken die recht doet aan de mistige scène.
Tevreden zet de hardloper een lange afdaling naar de Gulp in. Beneden op het asfalt zoeft een puber op de fiets langs, eenzaam op weg naar school. Ongetwijfeld in totaal anders sferen dan deze hardloper met vrije tijd. Na een kortere maar pittige klim keer ik terug in de hooggelegen akkers. De mist is bijna verdwenen. Tijd om terug te keren naar Beutenaken. Kijken of de rest al wakker is. Ik durf te wedden van niet…