Op pad met mijn privé boswachters

Wandelen door het Staatsbos? Check. Hardlopend de Zwarte Dennen doorkruisen? Check. Op mountainbikes door het Staphorster Bos zoeven? Check. Met Josse en Tamas op ontdekkingstocht? Doen!

De zaterdag begint zoals zo veel mogelijke zaterdagen met een kop verse koffie, het krantje en een paar boterhammen. Het plan is om na de boodschappen direct de hardloopschoenen aan te doen voor een training. Bij de tweede slok koffie klinken de elektronische klanken van mijn telefoon. Mijn lief aan de lijn. Ze heeft flink last van een buikgriep en komt meteen naar huis. Haar samenzijn met vriendinnen eindigt bruut en ik neem afscheid van mijn plannen.

Ergens tussen de zorg voor een zieke geliefde, het wegwerken van de was en bedenken wat de boodschappen moeten worden, vraagt een van onze jongens of ik tijd heb om te wandelen. Ik antwoord bevestigend, meer uit loyaliteit naar hem dan in de overtuiging dat daar ook echt tijd voor is vandaag.

Een paar uur later zijn we dan toch in de Zwarte Dennen. De mannen blijken in hun element. De een brengt zijn kennis van een jaar groene opleiding in bij discussies over een dennensoort, de ander lepelt laconiek namen op van de paddenstoelen die we tegenkomen. Als we met z’n vieren zijn, geniet ik wel van dit soort taferelen, maar wandel ik ook best vaak wat onrustig verder als de rest ergens in de bosjes iets natuurlijks bestudeert.

Vandaag ben ik alleen met onze mannen en kan ik me helemaal overgeven aan het ontspannen tempo van mijn twee privé boswachters. Met z’n drieën buigen we ons over een rottende boomstam waar de citroenstrookzwam als kaarsvet overheen druipt. Deze soort is een favoriet van Tamas. Josse is eigenlijk op zoek naar een paddenstoel die je vooral bij beuken vindt. Die zijn er deze zaterdag helaas niet. Hij ontdekt wel vier voor hem nieuwe soorten paddenstoelen. En ik ontdek een Staatsbos vol details die normaal aan me voorbijgaan.